Αγιολογικά

Ήταν σύζυγος του αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Εντελώς διαφορετική από εκείνον, που ήταν τραχύς στα αισθήματα και φίλος της βίας και του αίματος, διακρινόταν για την ευσπλαχνία και την φιλάνθρωπη ζωή της. Το θείο έλεος την καταξίωσε, κατά τη διάρκεια του μαρτυρίου του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, να αισθανθεί μέσα της την πνοή και την ορμή της πίστεως στον Χριστό. Παρακάλεσε τον αυτοκράτορα να διατάξει την παύση των μαρτυρικών βασανιστηρίων. Εκείνος υπέθεσε ότι η αυτοκράτειρα, ασυνήθιστη σε τέτοιου είδους θεάματα, κατελήφθη από οίκτο ασυνείδητο και απερίσκεπτο. Της είπε λοιπόν να αποσυρθεί. Αλλά έλαβε μεγαλόφωνη την απάντηση ότι μια τέτοιου είδους σκηνή είναι απάνθρωπη και ανάξια του στέμματος. Και όταν ο αυτοκράτορας καθύβρισε τον Χριστό, η αγία με ανδρεία ομολόγησε την πίστη της στον Ιησού Χριστό. Ο Διοκλητιανός τότε διέταξε την φυλάκισή της. Στη φυλακή η αγία προσευχήθηκε και επειδή δεν ήθελε να επιβαρυνθεί η ενοχή του συζύγου της για το έγκλημα με το δικό της φόνο, δεήθηκε ώστε ο Θεός να παραλάβει την ψυχή της από την φυλακή εκείνη και να φανεί ευσπλαχνικός απέναντί της γιατί επί τόσο καιρό παρακολουθούσε απαθής τους διωγμούς των Χριστιανών κοντά στο πλευρό του διώκτη τους, του συζύγου της. Η δέησή της εισακούστηκε. Δυο μέρες πριν από τη θανάτωση του Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, το 303, η αγία Αλεξάνδρα άφησε την τελευταία της πνοή στη φυλακή.