Αγιολογικά

Γεννήθηκε περί το 540 και έζησε στη Ρώμη, κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Ιουστινιανού Α' του Μεγάλου (527 - 565). Ονομάσθηκε Διάλογος, επειδή τα περισσότερα έργα του τα έγραψε με διαλογικό τρόπο. Ως γόνος πλούσιας οικογένειας ο άγιος έλαβε καλή μόρφωση, ιδιαίτερα στη νομική. Κατά το 570 διορίσθηκε από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό Β' στο αξίωμα του πραίτορος της πόλεως της Ρώμης. Δεν παρέμεινε όμως για μακρύ χρονικό διάστημα στην θέση αυτή. Μετά τον θάνατο του πατέρα του διέθεσε το μέγιστο μέρος της περιουσίας που κληρονόμησε σε φιλανθρωπικά έργα και στην ίδρυση μονών. Ίδρυσε έξι μοναστήρια στη Σικελία και μετέτρεψε την οικία του στην Ρώμη σε μοναστήρι αφιερωμένο στον Απόστολο Ανδρέα. Ο ίδιος έγινε μοναχός αυτής της μονής και αργότερα αναδείχθηκε ηγούμενός της. Στο μοναστήρι ζούσε μια πολύ ασκητική ζωή και αφιερώθηκε στην προσευχή και στη μελέτη της Αγίας Γραφής και των Πατέρων. Χειροτονείται διάκονος και το 579 εστάλη στην αυτοκρατορική αυλή της Κωνσταντινουπόλης ως αποκρισιάριος του Πάπα Ρώμης. Περί το 586 ο όσιος επιστρέφει στη και το 590 ο Πάπας Πελάγιος Β' ασθένησε από επιδημική ασθένεια και πέθανε. Αν και αρχικά αρνήθηκε να διαδεχθεί τον Πελάγιο στον επισκοπικό θρόνο, ωστόσο παρά τους έντονους προσωπικούς του ενδοιασμούς, ανήλθε στον επισκοπικό θρόνο της Ρώμης ως Πάπας Γρηγόριος Α'. Με την ανάληψη του επισκοπικού αξιώματος ο όσιος αναλώθηκε στην υπηρεσία του ποιμνίου του και της Εκκλησίας στο σύνολό της. Φρόντισε το φιλανθρωπικό έργο στη Ρώμη και μερίμνησε με επιτυχία για τον εκχριστιανισμό των Αγγλοσαξόνων, αποστέλλοντας στη Βρετανία από την μονή του Αποστόλου Ανδρέου ομάδα σαράντα μοναχών ως ιεραποστόλων με επικεφαλής τον Αυγουστίνο της Καντουαρίας. Επίσης ενδιαφέρθηκε για την αξιοποίηση, την οργάνωση της καλλιέργειας και την ορθή διάθεση των προσόδων των γαιών του παπικού θρόνου. Ο όσιος Γρηγόριος κοιμήθηκε από αρθριτική νόσο, το 604.