Αγιολογικά

Έζησε κατά τον 4ο αιώνα και καταγόταν από την πόλη Νισίβη της Μεσοποταμίας. Καθώς επιθυμούσε την ζωή της ερημίας και της ησυχίας, έφυγε από την πόλη του πηγαίνοντας να ζήσει στις κορυφές των βουνών της περιοχής. Για τροφή χρησιμοποιούσε αγριόχορτα και λίγο νερό. Για ενδυμασία του είχε ένα απλό και μοναδικό χιτώνα. Με την χάρη του Αγίου Πνεύματος ο άγιος έλαβε την ικανότητα να προβλέπει τα μέλλοντα και να επιτελεί θαύματα. Για τις πολλές αρετές του έγινε Επίσκοπος της πατρίδος του Νισίβεως και ως Επίσκοπος έλαβε μέρος στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο της Νικαίας, το 325. Η Σύνοδος καταδίκασε την αιρετική διδασκαλία του Αρείου. Παρά την καταδίκη του ως αιρετικού, ο Άρειος εξακολουθούσε να λειτουργεί. Κάποτε που ετοιμαζόταν να λειτουργήσει σε κάποιον ναό, ύστερα από προσευχή του οσίου Ιακώβου, δεν πρόφθασε να τελέσει τη Λειτουργία, αφού πέθανε από διάλυση των σπλάχνων του. Όταν οι Πέρσες πολιόρκησαν την Νίσιβη, ο όσιος συνετέλεσε τα μέγιστα για την απόκρουση των εχθρών και τη διάλυση της πολιορκίας. Κοιμήθηκε εν ειρήνη σε βαθύτατο γήρας.