Αγιολογικά

Γεννήθηκε στα Μέγαρα της Αττικής κατά το πρώτο ήμισυ του 17ου αιώνα από ευλαβείς γονείς. Παντρεύτηκε τη Βασίλω και απέκτησε δύο γιους τον Ιωάννη και τον Δημήτριο. Το επάγγελμά του ήταν αγρότης, γνώριζε όμως και την τέχνη του οικοδόμου. Η ζωή του ήταν απολύτως ενάρετη με εγκάρδια ορθόδοξη παραδοσιακή ευσέβεια και προσευχή. Όταν κάποτε βρισκόταν με κάποιους άλλους σε αγροτική περιοχή για καλλιέργεια των χωραφιών, του εμφανίστηκε μια νύχτα η Υπεραγία Θεοτόκος, η οποία τον καλούσε να μεταβεί στο βόρειο μέρος της Σαλαμίνας, απέναντι από την παραλία της Μεγαρίδος, στη σημερινή Νέα Πέραμο, για να οικοδομήσει την Εκκλησία της. Επειδή ο όσιος δεν αποφάσιζε να εκτελέσει την εντολή της Θεοτόκου, την επομένη νύχτα εμφανίσθηκε και πάλι η Παναγία προτρέποντας τον με τρόπο εντονότερο. Επειδή όμως έμενε στις αμφιβολίες του, βλέπει για τρίτη φορά την Παναγία προστάζοντάς τον: «Τάχιστα πορεύου, ἄνθρωπε, εἰς τὴν νῆσον, εἰς τὴν ὁποίαν σοῦ εἶπον, νὰ ἐκτελέσῃς τὸ παρ᾿ ἐμοῦ προσταττόμενον». Έλαβε λοιπόν την μεγάλη απόφαση και ήρθε στην παραλία για να περάσει απέναντι στη Σαλαμίνα. Επικρατούσε όμως θαλασσοταραχή και δεν υπήρχε πουθενά πλοιάριο. Ενώ καθόταν συλλογισμένος και απελπισμένος, ακούει φωνή να του λέει: «Ρίξε την κάπα σου στην θάλασσα και αφού καθίσεις επάνω σ’ αυτήν, θα σε οδηγήσει χωρίς κίνδυνο στο νησί. Με απόλυτη εμπιστοσύνη στην θεία προσταγή και αποβάλλοντας κάθε φόβο και ενδοιασμό, διέσχισε τη θάλασσα επάνω στην κάπα του και έφθασε σώος και αβλαβής στην Σαλαμίνα. Ευθύς πήγε στον τόπο όπου του είχε υποδείξει η Θεοτόκος και καθώς έσκαβε στα ερείπια παλαιοτέρας Μονής, βρήκε την θαυματουργό εικόνα της Θεομήτορος. Η Εικόνα αυτή ονομάσθηκε Φανερωμένη και το ίδιο όνομα έλαβε και η Ιερά Μονή την οποία στην συνέχεια ανοικοδόμησε, το 1682. Ο όσιος τότε έγινε μοναχός και χρημάτισε ηγούμενος. Κοιμήθηκε εν ειρήνη την 9η Μαρτίου του 1707. Τον διαδέχτηκε στην Ηγουμενία ο υιός τους Ιωάννης, ο οποίος είχε γίνει Μοναχός, με το Μοναχικό όνομα Ιωακείμ.